Neef Jaap, waarbij wij in Bremen op kraambezoek gingen, tipte Hude. Daar ligt een kloosterruïne, als overblijfsel en nagedachtenis aan de Cisterciënzer broederorde, die in de Middeleeuwen voor kerstening zorgden, maar ook landbouwgrond in cultuur brachten. Toen wij ervan hoorden waren we meteen enthousiast. Kloosters liggen namelijk altijd op de mooiste plekken. Daar hadden die broeders een neus voor. Bovendien hadden die Cisterciënzers eerder al onze interesse gewekt.
Dus kwam het stalen ros weer uit de schuur en fietsten we in oostelijke richting. We genoten weer van de variëteit in het Nieder Sachsisches Land. Het was duidelijk dat we door heel oud cultuurlandschap reden. Mooie oude boerderijen, 
maar ook hunebedden lagen op ons pad. 
Verharde wegen, dan weer zandpaden. Bossen dan weer weiland. Stedelijk gebied en dan weer een dorpje. 
Tegen de middag hadden we ons doel bereikt. Inderdaad lag de Kloosterruïne op een prachtige plek aan de rand van het bos. Helaas was het museum dicht en ook de ruïne zelf was door hekken afgesloten. Dat was jammer, maar het was toch mooi om op zo’n historische plek te zijn.
De overblijfselen zijn van de Mariënkirche. Het museumgebouw en de voormalige abtswoning staan er naast, maar waren vandaag dus niet open net zo min als de St. Elizabeth kerk, die aan de overkant ligt. Dit kerkje is een bijzonder gebouw, alleen al aan de buitenkant. 
Het weerzwaantje op de toren……..
Het is vroeger een indrukwekkend complex geweest. Graag hadden we meer informatie erover ingewonnen in het museum, maar helaas. Jaren geleden waren we in Aduard bij Groningen. Ook daar heeft ooit een Cisterciënzerkloostercomplex gestaan. Nu zijn daar nog de overblijfselen van een ziekenzaal te zien. Die doet nu dienst als kerk. Verder is daar een heel leuk, interessant museum. Hier schreef ik er al eens over.
Wat prachtig! Inderdaad een heel mooi kerkje.
Helemaal terug in de tijd.. en prachtig om te zien!
Schitterend al die foto’s. Vooral die hut met het rieten dak. Daar zou ik zo willen intrekken.
Jammer voor jullie dat het museum gesloten was maar wel weer een prachtige fietstocht gemaakt (en mooie foto’s).
Ja het was zeker weer een mooie fietstocht!
wat prachtig allemaal, heb nooit geweten dat er in Noord-Duitsand Cisterciensers hebben gezeten. Ik ben eens vanuit Groningen naar Aduard gegaan om de refter te zien, maar alles was dicht. Er hing een bord met een adres waar de sleutel kon halen. De sleutelbewaarder was een kwieke oude baas die knorrig zei dat alleen groepen toegang hadden. .Hij ontdooide toen ik vertelde dat ik helemaal uit Maastricht was gekomen. Hij trok zijn klompen aan, kloste achter mij aan en bleek een goede gids te zijn, een echte Groninger, hij vertelde vol vuur over de tirannie van de rijke boeren die als kerkmeeester vooraan zaten en scherp waakten over de kerkgang van de arme sloebers die op hun land werkten.
ik vind mijn eigen reactie eigenlijk een beetje buiten proporties, mijn anecdote over Aduard had ik beter op mijn eigen blog kunnen plaatsen. Wat jouw verslagen over je vakantie betreft, ik stuur ze door naar mijn zuster in Brandenburg, zij heeft in Bremen en omstreken gewerkt en gewoond en geniet van je reportages. net als ik.
Ik vind je reactie juist heel leuk! Nog iemand, die Aduard en de geschiedenis van de Cisterciënzers een warm hart toedraagt. Wat leuk, dat je mijn reportages deelt met je zus! Maar helaas zit onze vakantie er daar nu op.
Wat hebben jullie weer een mooie tocht gemaakt met een prachtig einddoel. Mooi dat complex en vooral dat kerkje met die aparte bouwstijl