Na de lunch op kasteel Terborgh liep ik, nagenoeg helemaal langs de Geleenbeek, naar het buurtschap Thull.

Daar is de Alfabrouwerij gevestigd en dit was meteen de locatie voor het verdere middagprogramma.

Eerst was er een promotiefilmpje over de brouwerij. De Alfabrouwerij was sponsor van deze dag, vandaar. Ik vond het wel leuk, want ooit heeft mijn vader hier nog eens gewerkt. Hij was altijd erg te spreken over mevrouw Wies, de bazin van toentertijd, die hier levensgroot geprojecteerd aan de muur hing.

Men vertelde over de bron in hun land met heel zuiver water op grote diepte, afkomstig uit de Eifel. Als kind liep ik met mijn vader in het drassige land achter de brouwerij en ik ben daar toen helemaal in paniek geraakt van het opborrelende water met zwaveldamp. In het gebouwtje linksboven op de fotocollage zit de bron. Alfa is trouwens het bier, dat wij altijd in huis hebben.

Frits Schoonbrood van het Bokkenrijdersgenootschap hield een lezing over het ontstaan van het verschijnsel Bokkenrijders. Het ontstaan van de naam bijvoorbeeld. Vaak waren er overvallen of inbraken vlak na elkaar. Maar de afstand tussen de locaties was té groot voor één groep om dat op beide plekken te doen. Het grote bijgeloof en hekserij uit die tijd zorgden ervoor, dat men dacht, dat de bokkenrijders zich per bok door de lucht verplaatsten.

Frits ging ook uitgebreid in op het grote assortiment aan martelwerktuigen, dat gebruikt werd om mensen tot een bekentenis te dwingen. Handen werden afgehakt, been- en duimklemmen aangeschroefd, men werd gedwongen om op niet al te comfortabele stoelen te zitten en ga zo maar door. Gruwelijk allemaal. De dode hand is trouwens een symbool van de Bokkenrijders geworden. Door die gruwelijke praktijken van de gerechtsdienaars kan het zomaar, dat er veel meer mensen onder dwang hebben verklaard een Bokkenrijder te zijn, dan in werkelijkheid het geval was. Het verschijnsel is dus veel groter gemaakt, dan het in het echt was.

Eindelijk was Jos Bours aan de beurt. Hij vertelde bevlogen over het ontstaan van zijn historische roman “Duvelsprie”. Door genealogisch onderzoek ontdekte hij in de stamboom van zijn vrouw een paar figuren, die tot de verbeelding spraken. Het speelt in de tijd van de Bokkenrijders én in Schinnen. Bekende historische feiten zijn gecombineerd met Jos’ fantasie.

Samen met zijn vrouw zorgde hij voor de muzikale omlijsting. Zijn zelfgeschreven lied, werd gezongen door haar en Jos begeleidde op de accordeon. Prachtig!

En toen kon ik eindelijk het boek kopen en volgde de signeersessie!