Podium voor………..

Ik was meegevraagd naar een literaire bijeenkomst. Zo belandde ik onverwachts in het De La Mar theater. Het open podium, dat hier plaatsvond was georganiseerd door de Balie, maar ze weken even uit naar een andere lokatie, zodoende werd het dit theater. In het rode pluche konden we luisteren naar een gesprek tussen Paolo Cognetti en Tommy Wieringa.

Ik heb “De acht bergen‘ gelezen van Cognetti en van naast ‘De heilige Rita’ het laatste boek van Wieringa, heb ik nog veel meer van hem gelezen. Beide schrijvers kunnen me bekoren, dus ik had wel zin in zo’n avond, waar gesproken zou worden over de achterliggende overwegingen om te komen tot het schrijven van een boek. Er zijn ook wel raakvlakken tussen die twee. Hun thema’s gaan vaker over eenzaamheid, de tegenstelling wegtrekken of blijven in geboortedorp, overweldigd worden door mooie natuur en meer. Daar werden ze op bevraagd door Ianthe Mosselman.

Uiteraard werd het gesprek in het Engels gehouden. Ik kon het gelukkig goed volgen. Mede doordat het Engels voor alle drie immers hun tweede taal is. Daardoor is de woordkeuze niet zo ingewikkeld. Maar ik vond ook wel dat de taal wat afdeed aan het interview. Het kan natuurlijk niet anders, als je een Italiaan vraagt om deel te nemen, maar het was duidelijk, dat ze allemaal moeite hadden om op bepaalde dingen dieper in te gaan , of anders te verwoorden, gewoonweg door woordvindingsproblemen. Tommy Wieringa spreekt goed Engels. Daar wil ik niets aan afdoen, maar op een gegeven moment propte hij een Nederlandse toelichting in zijn verhaal. Ja, dat zou niet in voor-de-hand-liggend- Engels gezegd kunnen worden. Verder vond ik de interviewster niet sterk. Ze vroeg regelmatig naar de bekende weg, waardoor de schrijvers lichtelijk geïrriteerd raakten. Ik denk, dat het boeiender zou zijn geweest, als ze die twee gewoon met elkaar hadden laten praten zonder tussenkomst van een derde. De momenten op de avond, dat dat even gebeurde, brachten mij op het puntje van mijn stoel.  Alles bij elkaar vond ik het interessant om eens bij zo’n schrijversdebat te zijn geweest.

Paoli Cognetti woont en werkt als writer in residence in september in Amsterdam op uitnodiging van het Nederlands Letterenfonds. Hij woont boven de Atheneum-boekhandel aan ’t Spui. (’t Spoei volgens hem) Vandaar, dat zijn hond, een afgekeurde schapenhoeder, ook van de partij was.

14 gedachtes over “Podium voor………..”

  2. Van Wieringa heb ik verschillende boeken gelezen en van Cognetti eentje die ik aardig vond. Toch lijkt mij zijn boek ‘De acht bergen” wel mooi. Ik ben er een paar keer geweest, in die Italiaanse Alpen en ik ben benieuwd naar hoe Cognetti dat beschrijft.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Momenteel worstel ik mij door de heilige Rita, maar het lukt niet goed… De acht bergen vond ik mooi geschreven maar het boeide me maar matig.
    Als ik een boek lees, of gelezen heb, dan weet ik liever niets over de schrijver. Ik wil hem niet leren kennen, want dat beïnvloedt mijn leesplezier. Als een schrijver niet aardig overkomt, kan ik zijn boek niet meer lezen. Is hij wel aardig en zijn boek valt tegen, dan is het ook wat.
    Neen, schrijvers moeten thuisblijven en zich niet kenbaar maken.
    Het zal wel een rare kronkel van mij zijn zeker?

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden
  10. Pingback: Nelleke en Betje – Sjannesblog

  11. Wieringa dit jaar was bij ons in de bibliotheek te gast als hoofdrolspeler van een literaire avond. Dat was geen succes, hij was niet onderhoudend en maakte geen echt contact. Daarbij las hij voor uit eigen werk en dan het meest ranzige stukje. Jammer!

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie op annaberg Reactie annuleren