Wat is rouw een apart fenomeen. Er is geen handleiding voor, iedereen doet het op zijn eigen manier. Dat kan gewoon niet anders. Het verdriet zit zo diep in je. Als ik naar mezelf kijk, zie ik iemand, die het zoekt in afleiding, veel dingen ondernemen. Toevallig was ik een vrij zelfstandige vrouw en deed ik ook vaak dingen alleen, toen Sjaak er nog was. Daar ben ik mee doorgegaan. Die dagen kom ik in situaties, waar Sjaak toch al nooit deel van uitmaakte. Dat gaat goed, hoewel het thuiskomen en niks kunnen delen over je dag niet fijn is natuurlijk.
De heftigste momenten, dat het verdriet je overvalt, zijn heel onvoorspelbaar. Een kleine overeenkomst begin ik er wel in te ontdekken. Vaak gebeurt er iets, of op een plek, waar ik met Sjaak was, of bij iets wat we samen deden.
Zo ging ik afgelopen woensdag naar een crematie van een neef in Noord-Limburg. Voor treinreizen draai ik mijn hand niet om. Dat doe ik al mijn hele leven, of alleen of samen. Wij gebruikten het OV vaak om lange-afstandspaden te lopen. Weliswaar puzzelde Sjaak dan de reis uit, maar alleen reizen deed ik ook vaak genoeg. Ik voelde me sterk op deze reisdag, ondanks het niet zo leuke doel, het afscheid nemen van een heel geliefde neef.
Ik keek naar buiten uit de trein en totaal onverwacht, zag ik allemaal bekende plekken langs het spoor. Meteen herinnerde ik me, dat Sjaak en ik hier in de afgelopen zomer een etappe van het Pieterpad hadden gelopen. Met de kennis van nu: het werd zijn laatste. Het Pieterpad zullen we nooit samen afmaken. We hadden nog 6 etappes te gaan, helaas. Toen was het goed, dat ik in een vrijwel lege trein zat, met een mondkapje op.
Lees hier de etappe terug.
Sjannesblog 
Kan mij voorstellen. Zo confronterend en wat fijn, dat je al je blogs hebt waar je weer terug kan lezen wat jullie samen hebben ondernomen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is hard. Dit verdriet en het groot gemis zag ik ook bij mijn moeder toen mijn vader stierf op 63. Zij bleef ook haar dingen doen, en dat was goed. Maar dat gemis …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan me zo goed voorstellen dat je daar in die trein zit en denkt aan zo’n etappe van het Pieterpad die jullie samen hebben gelopen en waar jullie van hebben genoten. Zo hard dat je die herinneringen niet meer kan delen en niet meer samen verder kan op dat pad, maar ook niet op jullie gezamenlijke levenspad. Liefs, ik denk aan je.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat soort momenten zullen er altijd zijn hoor, wanneer herinneringen naar aanleiding van wat dan ook, plots de kop op steken en je gemoed doen overlopen. Helemaal niks mis mee….
Dit bewijst alleen maar hoe dierbaar de persoon, naar wie je gedachten gaan, voor je was.
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte! Die momenten helpen je. Op dat moment is het alleen maar verdriet
LikeGeliked door 1 persoon
Je schrijft prachtig en herkenbaar over zo’n moment dat rouw je ineens overvalt. ❤️ En dat blijft gebeuren. Voor mij, na 5 jaar, zijn dat ook momenten waarin al die details van een gedeeld leven samenkomen in liefde, en dus, gemis.
LikeLike
Dank je.
LikeLike
Ik kan het me heel goed voorstellen dat op zo’n moment van alles door je heen gaat en het even toch wat veel wordt.
LikeGeliked door 1 persoon
Rouwen, er is geen draaiboek voor, je kunt er alleen maar door heen. De ene keer makkelijker dan de andere keer. Hoe dan ook, het missen van een dierbare is en blijft een verdrietig proces waar geen tijd en regels aan gebonden zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Rouwen is een persoonlijk gebeuren, niemand kan het je leren. Begrijpen wel als je er mee te maken hebt gehad! Heftig weerzien met het landschap waar jullie een jaar geleden nog liepen.
LikeLike
Het was in juli, in onze zomervakantie.
LikeLike
Er is inderdaad geen draaiboek voor, voor rouw en rouwverwerking.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat overvalt je dan. Je beschrijft het mooi. En wat goed dat je gewoon je dingen doet, blijft doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach, wat beschrijf je je gevoelens treffend. Wat een schok als het verdriet je zo kan overvallen, ik leef met je mee.
LikeGeliked door 1 persoon
‘hoewel het thuiskomen en niks kunnen delen over je dag niet fijn is natuurlijk.’
Dus, Jeanne, een volgende keer bel je mij gerust op. Gewoon even vertellen wat je hebt meegemaakt. Als we dat hier graag lezen dan is ook het luisteren naar jou vast en zeker geen straf. Niemand kan Sjaak vervangen. Maar ons luisterend oor is bereid!
LikeLike
Heel begrijpelijk natuurlijk, zeker op zo’n dag. Ik heb zo’n bewondering voor je, hoe je het doet, en erover vertelt en met het verwerken zelf bezig bent. Petje af en nog maar een keer sterktegroet.
LikeGeliked door 1 persoon
Oh Jeanne, wat herken ik dit proces waar jij nu doorheen moet.
Niet van mijzelf, maar de afgelopen jaren zijn er teveel van onze vrienden overleden en daardoor hebben we nu extra aandacht voor hen die achterblijven.
Allemaal vrouwen en net als jij proberen ze sterk te zijn en door te gaan, grote bewondering heb ik daarvoor.
LikeGeliked door 1 persoon