De drukte van de stad liet ik achter me en al snel zag ik Fort Pieter liggen.

Een kleine klim bracht me op het plateau van de Pieterberg. Er liepen wel wat mensen, het was tenslotte kerstvakantie, maar gelukkig geen filelopen meer.

Ik genoot van het uitzicht op de Apostelhoeve, de bekende wijnboerderij.

Op deze grijze dag vielen de gekleurde plastic strikken erg op. Waarschijnlijk routewijzers, maar ik volgde de vertrouwde rood-witte bordjes van de route van het Pieterpad.

Het uitkijkpunt bij de Enci-groeve was voor mij het verste punt.

Even verder was natuurmonumenten neergestreken met een kraampje, een vuurtje en allemaal vrijwilligers om de Oehoevallei onder de aandacht van het publiek te brengen. Er stond een opgezet exemplaar van deze reuzevogel,

maar er waren ook verrekijkers gericht op een plek, ver weg aan de overkant van een vallei tegen de mergelwand. De medewerker probeerde de plek te duiden, die zelfs met de kijker bijna niet was waar te nemen, want daar zat toch ook echt een Oehoe. Je zag de witte poepsporen en daar vlak boven zat ie verscholen in de struiken. Ik probeerde hem te vangen met mijn fototoestel. De man zei, dat het me niet zou lukken, want hij had zelf net zo’n toestel als ik met een bereik van 600m, maar dit was veel verder. Niet geschoten is altijd mis, dus ik ging het toch proberen. Er stond een harde wind, dus een extra moeilijkheid om de camera stil te houden. Het ene beeld was nog meer bewogen, dan het andere,

maar uiteindelijk heb ik hem dan toch! De aanhouder wint en mijn dag kon niet meer stuk. Het is wel een zoekplaatje.

Ik ging terug naar Maastricht over een pad, dat iets lager over de berg loopt. Daar is nog een soort woonwijk met een kerk en een kapel, waar ik natuurlijk door de wervende tekst Gaat hier deze plek niet voorbij, zonder een Avé voor mij, even naar binnen werd gelokt.

Het optrekje van André Rieu moest ook op de foto

Langs boerenkoolvelden, war savoiekool blijkt te zijn.

en door het stadspark

kwam ik bij het vallen van de avond weer op het Onze Lieve Vrouwe plein uit.

Net over de hoge brug keek ik nog even om.

Toen ik weer op mijn logeeradres terug was had ik 12 km op de teller. Ik was voldaan.