Heel Carré was volgestroomd om te gaan genieten van de Ierse singer songwrither Chris de Burgh. Ik had tot een week geleden nog nooit hem gehoord, laat staan dat ik zijn muziek kende. En toch zat ik gisteravond tussen zijn fans in de zaal. Het was een belevenis, temeer omdat ik omringd was met mensen, die alle teksten letterlijk mee konden zingen die voor mij allemaal totaal onbekend waren. Ik vroeg me dan ook af waar ik geweest was op deze planeet. Dat ik dan geen fan was, dat had gekund, maar ik heb nooit iets van de muziek van deze man opgevangen. Vriendin M had me uitgenodigd. Ze was vergeten te zeggen dat rode jurken favoriet zijn als dresscode. Ja want er zaten opvallend veel vrouwen in rode jurken tussen het publiek. 
Tot aan het einde moesten ze wachten op de hit ‘Lady in Red’. Hier een filmpje voor mensen zoals ik, die geen voorstelling hebben bij de zanger, de muziek en dit nummer.
Carré
12
Watergang 
Watergang en bezoekerscentrum Ilperveld.
Purmerend, Weidevenne. Daar hadden ze een bui. 
Ilpendam eerst verder weg met zijn twee kerken en dan dichterbij.
Amsterdam met de Hemcentrale 
Landsmeer 
Purmerland en Den Ilp.
Het was bar koud als we de wind op kop hadden in de boot. Mutsen gingen op, handschoenen aan, maar gelukkig brak de bewolking. De zon ging zelfs schijnen, maar het bleef koud.
De wolken bleven bonkig, wat prachtige luchten opleverde. We hielden het gelukkig helemaal droog! 
Ondertussen wees de gids ons op allerlei vogels aan de kant. Er werd gefotografeerd dat het een lust was. Maar met een varende boot en vogels die niet echt stil gaan zitten om te poseren, was het nog lastig om goede, scherpe foto’s te maken. Op het land was er een en al bedrijvigheid. Jonge pulletjes, moeders die krijsend en met oorlogstooi hun jong beschermen (kievit) , een fuut zat te broeden en we lieten een paar ganzen opvliegen van hun nest.
We zagen veel soorten vogels, de meesten wel min of meer alledaags. Ik heb de kwikstaart op een paal vastgelegd. We zagen een zeldzamere gele kwikstaart, maar die liet zich niet op de foto zetten, althans niet door mij.
Op het land allerlei drukte van grauwe ganzen, brandganzen, nijlgans, Canadese gans, meeuwen, futen en nog meer. 
Ook in de lucht genoeg bedrijvigheid. De Kiekendief kwam in onze buurt.
Op een gegeven moment gingen we aan land. De ondergrond van het Ilperveld is veen. Het is drassig gebied en waar je loopt heb je het gevoel, dat je op water loopt. Zo beweegt de grond mee. De plantengroei was nog beperkt. Op de zonnedauw en de orchideeën moeten we nog een maand wachten. De gids vertelde over veenmos, dat hier veel voorkomt. Zomer en winter blijft dit plantje nat. Het houdt het vocht vast. Dat is de reden dat dit veenmos vroeger als maandverband werd gebruikt. Verder staat op de collage de échte koekoeksbloem en hondsdraf.
Ook uit latere periodes staan er mooie statige huizen. Er is vrij veel Jugendstil te zien in versieringen aan gebouwen. Kortom we kwamen niet uitgekeken, want behalve op straat hebben ze de nodige prachtige kerken, zoals de grote kerk. Die bezochten we even. 
Daar stond in een hoek van de kerk een kunstwerk. Ik raakte in gesprek met de kunstenares, 
In de bekende Peperbus was net een begrafenisdienst aan de gang, dus daar konden we niet in. 
Maar bij Waanders daarentegen was het genieten van de mooie manier waarop de kerk omgebouwd is tot boekwinkel. Mooie oude vondsten heeft men gewoon laten zitten. 
Na al dit moois wilden we nog naar museum de Fundatie, want daar kwamen we eigenlijk voor naar Zwolle. Morgen verder hierover.
Super enthousiast was ik over het JUNIOR gedeelte. Aan een dorpsplein staan vier huizen. In die woningen kun je meebeleven hoe vier kinderlevens tijdens de oorlog verlopen zijn. 
Vóór elk huis stellen de kinderen zich aan je voor. Dan kun je het huis binnengaan. Via allerlei deurtjes, knoppen, de authentieke inrichting gaan de kinderen voor je leven.
Je ziet ook nog ergens een schuilplaats in een badkamer, goed weggewerkt achter de badtegels.
De vier kinderen hebben allemaal een verschillende achtergrond. Henk komt uit een gezin, waar men de oorlog onderging zonder partij te trekken, wachtend tot het voorbij zou zijn. Jan is de zoon van een dominee die in het verzet zat. Dan nog één Joods meisje, die zat ondergedoken en een meisje waarvan de ouders NSB ers waren. Alle vier hebben ze de oorlog overleefd. Het zijn nu krasse 80tigers. Dit JUNIOR-museum is een must voor kinderen om met hun (groot)ouders naar toe te gaan.(vind ik) Kinderen krijgen een boekje waarin ze allerlei vragen moeten zien te beantwoorden. Indrukwekkend gedaan!
We maakten een stadswandeling door Enkhuizen. De stad is nu vooral bekend vanwege het Zuiderzeemuseum, maar het oude centrum is een openluchtmuseum van zichzelf. Daar kan heel wat geschiedenis over verteld worden. De rijkdom komt uit de Gouden Eeuw en houdt verband met de VOC en de WIC.
Vlak bij het NS station ligt het Snouck van Loosenpark. In een parkachtige omgeving, die ook wel aan een open hofje doet denken, liggen daar eenzelfde type woningen. Dat blijkt een project te zijn, waarbij met geld van een Enkhuizer patriciërsgeslacht, een vijftigtal arbeiderswoningen is gebouwd, zo ongeveer de eerste sociale woningbouw. De familie Snouck van Loosen was rijk geworden door de slavenhandel. In de 19e eeuw stierf de laatste van zes kleindochters. Ze waren alle zes kinderloos gebleven. In het testament werd bepaald dat het geld naar dit project zou gaan en dat er een stichting in het leven geroepen zou worden, die de miljoenen zou gaan beheren. Er is ook nog een ziekenhuis gebouwd en de woning van de laatste telg werd een rusthuis voor rijke bejaarden. Ze hadden blijkbaar iets goed te maken.
En dit is een greep uit de koninklijke tassen (Royal Bags), zoals de schildertas van Wilhelmina, gouden tasje van Maxima en bloemrijke tasjes en de rode van Grace van Monaco. De zwarte handtas is van Juliana met aan de binnenkant een foto van Bernard. 
Het interieur is erg stijlvol, zoals dat past in een herenhuis aan de Herengracht. Prachtig beschilderde plafonds en behang met rijke motieven van stof. 
Buitengekomen hadden we zulk bijzonder licht, vlak voor de bui losbarstte. Dat leverde bijzondere foto’s op.
